Puzzle Z.

Niektórzy z naszych uczniów mają swoje wyjątkowo głębokie zainteresowania i o tych zainteresowaniach chcieliby opowiedzieć. Inni niby nie mają jakiejś wyraźnej, ciągłej pasji, ale coś ich zaintryguje i drążą temat. Postanowiłyśmy to skanalizować poprzez robienie prezentacji. Prosimy dzieci, żeby, na tyle na ile umieją, zgłębiły dany temat i w jakiś sposób zaprezentowały wynik swojej pracy przed klasą. Niektórzy robią to na komputerze, inni opowiadają i posiłkują się zrobionymi specjalnie w tym celu plakatami, rysunkami, nawet wykresami. I tak to już w tym roku wysłuchaliśmy prezentacji o: piętrach roślinności w górach, o psach, o wędrówkach ptaków, o krainach geograficznych Polski. Obecnie powstaje prezentacja o gryzoniach – inspiracją było odkrycie zwierzęcia o wdzięcznej nazwie: mara patagońska (proszę sobie o niej poczytać i poszukać zdjęć, bo to naprawdę bardzo ciekawe zwierzę – wygląda jak połączenie sarny z zającem).

A dziś jesteśmy na świeżo po prezentacji na temat wiolonczeli i trochę też orkiestry symfonicznej (kto tam gra i gdzie siedzi). Prezentację zrobiła Z. - mała wiolonczelistka. Dużo tam było elementów, bo i budowa wiolonczeli, i jak dawniej wyglądały tego typu instrumenty, i sławni wiolonczeliści i Yo - yo Ma, który grał temat z filmu Misja i cała orkiestra symfoniczna wycięta ze specjalnej wycinanki od pani M. i przyklejona na podkładce zgodnie z rzeczywistym ustawieniem. Ale najciekawsze było zakończenie. Z. wymyśliła, że na koniec zada pytania dotyczące jej prezentacji. Takie praktyki już były wcześniej i czasem dzieci przynosiły cukierki, żeby dawać temu kto dobrze odpowie. Ale Z. nie może jeść cukierków, więc też nie chciała ich rozdawać. Zrobiła więc własne puzzle i każdy kto prawidłowo odpowiedział na pytanie dostawał kawałek układanki. No i mogliśmy ją razem ułożyć. Były na niej wiolonczele i kwiatki na niebieskim tle. Z. w swoim żywiole, bardzo z siebie zadowolona, słuchacze też zadowoleni i zjednoczeni w oczekiwaniu na kolejne puzzle.